Syzyfowa kulka

Dobrze, że zaświeciło słońce, bo ponura pogoda od rana powoduje, że życie dogina do ziemi jeszcze bardziej.
Czuję się jak Syzyf toczący mozolnie swoją kulkę ... gnoju. Ledwo zaczęło być widać, że dobijamy do końca, a tu, łup pierdut i znów się usrało. Tak jakby na zakończenie sezonu - za tydzień święta, kwiecień i powinno być już raczej z górki - ale nie. I sru.

Przedszkole i szkoła zdążyły od zakończenia ferii dwukrotnie przepasażować wirusy i bakterie. I na koniec trafiło na Większego. Od czwartku obserwujemy uważnie termometr. To kiepska rozrywka po tygodniu siedzenia w domu z Małym, który też z przytupem otworzył przedostatni tydzień do świąt... Małego gorączka z kaszlem zaoowocowała tym razem antybiotykiem. Dziś minęła połowa kuracji. A tymczasem drugi zdechlak w domu.

I jak tu czuć się normalnie? Skrzydełka opadają, a kulka stacza się znów na samo dno.
Stąd nie bardzo mam ochotę cokolwiek pisać i czytać.

I wiecie, w sumie: "Whoże zabronoje"