W poszukiwaniu wiosny

W sobotę przed południem Karolki wyruszyły na poszukiwanie wiosny.

Karolki poszły do swojego ulubionego lasku; tam powinny być jakieś ślady!

Szukali, szukali... aż znaleźli nieśmiałe oznaki nadchodzącej nowej pory: to czerwone, młode listki w trawie: 

Niestety, za dużo tych śladów nie było, więc Karolki wolały pobawić się w chowanego:



 To ich ulubiona zabawa w tym lasku. Latem nie jest taka komfortowa, bo sosenkowe igły kłują w gołe rączki.

Tymczasem poszukiwaniem wiosny zajęła się mama Karolków. Oto co znalazła:

I dobitny dowód na budzenie się nowego życia w "naszym lasku" - ten dowód znamy z poprzedniego przedwiośnia:

Na koniec Większy K. zatrzymał się i długo nie chciał dołączyć do początku wycieczki. Stał i patrzył, bo jak stwierdził:

Tam jest taki ładny widok...

Porównując nasze ślady wiosny, ze śladami NorthernSky, można by pomyśleć, że mieszkamy za kołem podbiegunowym. Jakaś ta przyroda taka porostowa i rachityczna... tylko reniferów brakuje...
Ale jak przypomnę sobie, co robiłam dokładnie 10 lat temu, a mianowicie wyleciałam do Londynu dwumiesięczny secondement, to pamiętam, że już na początku lutego idąc rano do pracy mijałyśmy przydomowe ogródki z kwitnącymi krokusami. I to było niesamowite, bo w tym czasie w Polsce przywaliło 20 stopni poniżej zera.